dood en leven

Dood en leven



Wanneer het leven erg moeilijk wordt en soms ondragelijk schijnt gaan we de diepste vragen stellen over of het nog zin heeft om te blijven leven. De dood lijkt soms een goede uitweg in een ellendige situatie, waar men op dat moment geen oplossing voor weet.

Zo kwam een vrouw, die haar zoon had verloren, bij mij voor een Wisdom Counsel. Hij was door een stom ongeluk overleden. Zij vond het leven absurd en kon niet verkroppen dat in haar ogen zo iets zinloos haar en haar zoon overkomen was.


De Christelijke kerk, waar zij lid van was, bood wel wat troost maar gaf geen bevredigende antwoorden. Dat deze vrouw door dit verlies zelf naar de dood verlangde was niet echt bespreekbaar. Eigenlijk was dit een zondige gedachte, omdat de kerk leerde dat het leven heilig was en je niet het recht heb om zelf over leven en dood te beslissen.


In ons gesprek werd haar duidelijk, dat zij graag wilde leven. Maar zij kon haar zoon niet loslaten en daarom wilde zij hem volgen in de dood. Zij was ook kwaad. Dat dit zomaar kon gebeuren, dat haar dit verlies was aangedaan.


Deze inzichten hielpen haar. Ik liet haar praten met Dood. Zij was zelf niet bang voor de dood, voelde zich op haar gemak ermee. Daarna liet ik haar praten met Leven. En hier werd haar zonneklaar dat zij van het leven hield. Alleen wist ze nu even niet hoe. Ze begreep dat er een tijd van rouw zou volgen en dat ze dat uit de weg probeerde te gaan. Dat de dood zoveel aantrekkelijker leek. En dat zij dan weer bij haar zoon zou zijn, die zij nu zo miste.


Ik deed een korte opstelling met haar. Eerst liet ik haar bewust afscheid nemen van haar zoon, door tegen hem uit te spreken, dat zij van hem hield, zelf voor het leven koos en hem nu liet gaan. Vervolgens bespraken we de vraag van Boeddha aan een vrouw die haar kind verloren was. Hij vroeg haar op zoek te gaan naar datgene in haarzelf wat nooit sterft.